Stroe en de weg ernaar toe

Na de wedstrijd in Ahoy, hadden we nog het e.e.a. gepland staan. Zo hebben we met de trekker gestaan op de Engelse dag van een plaatstelijke motorclub. Dit was niet de eerste keer en wordt al beetje een traditie. Mooi om die Engelse techniek in zoveel verschillende voertuigen en merken tegen te komen.
Hier hebben we de motoren nog 2x gestart en dit vond het publiek geweldig. We kregen dan ook heel veel vragen over hoe en wat en het is altijd leuk om zo over de techniek maar ook over tractorpulling te praten. Mooie manier om onze sport te promoten.

Daarnaast Hebben we vorig weekend, op de schroot contact dagen bij onze sponsor Hoeben Metalen gestaan. Mede op initiatief van Hoeben was dit georganiseerd. We stonden in de grote hal, binnen opgesteld, terwijl er buiten genoeg te zien was voor een iedere die intresse heeft in kranen en aanverwante machines. Ook was de schrootpers in werking te zien.
Op vrijdagavond tijdens het feest binnen en op zaterdagmiddag, hebben we de motoren gestart. Mooi om te zien dat de bezoekers wel wat spectakel verwachten, tijdens het starten zie je ze verwachten staan te kijken. Als de motoren aanslaan, wordt er toch even naar de oren gegrepen.
Hier hebben we veel contacten opgedaan, en hopelijk kan hier nog een vervolg aan worden gegeven in de richting van sponsoring.
Dan lagen er al een tijdje nieuwe velghelften voor ons klaar in de USA, alleen het transport liet nog even op zich wachten. Uiteindelijk hebben we ze zelf via WKM Cornelisse naar Nederland laten komen.
Tussen de Engelse dag en de contactdagen bij Hoeben, hebben we de oude velghelften gedemonteerd en de nieuwe gemonteerd. De nieuwe zijn wat anders, waardoor nu de banden wat breder staan. We hopen hiermee, verder te kunnen komen.
Toen de banden gemonteerd waren, bleek dat de rechterband nog aardig lekte. Met zeepsop op zoek naar het probleem en dit bleek hem uiteindelijk te zitten in een gelast deel van de velg.
Voor de stevigheid, zit er aan de buitenkant van de velg, op de plek waar de parkers in de banden worden gedraaid een rand aluminium gelast, zodat de parkers meer houvast hebben. De binnenste las, was niet echt ingebrand, maar lag los op het aluminium. hierlangs lekte op diverse plaatsen lucht weg.
Dit gaf nog wat stress om dit voor de wedstrijd klaar te krijgen, maar dit is toch ook weer grotendeels gelukt. We hebben nog een kleine lekkage, maar dit is zo weinig, dat we er op de wedstrijden geen hinder van ondervinden.
Eindelijk was het dan zover, onze eerste competitiewedstrijd. Het weer zag er niet goed uit, de hele week voor Stroe al veel regen, maar gelukkig kon de wedstrijd toch doorgaan. Wel was het koud, we vertrokken vanuit Kampen en de temperatuurmeter wees slecht 9 graden aan.
Daar hebben wij nooit problemen mee, hoe kouder het buiten is, hoe beter onze motoren presteren.
We waren als derde klasse aan de beurt, tijdens de voorgaande klasses hadden we goed de baan in kunnen schatten. Zowel aan de linkerkant als aan de rechterkant moest je niet zijn. Het midden bood de meeste grip.
Was het in de voorgaande klasses nog dat we met het nieuwe wedstrijd systeem reden, wij reden onze klasse, vanwege de regendreiging, met floating finish.
De nieuwe regels houden in dat de FP lijn op 110 meter ligt, kom je daaraan dan zit je automatisch in de finale. Kom je tussen de 100 en 110 meter, dan ben je afhankelijk van wie het dichts bij de 110 meter zit, max 5 tractoren zitten dan in de finale. Haal je de 100 meter niet, dan rijdt je sowieso geen finale.
Dus je moet in de 1e run direct tot het uiterste gaan. De hoop is dat hierdoor de wedstrijd wat vlotter verloopt. Wel vergt dit natuurlijk een nauwkeurige afstelling van de sleepwagen, om het voor het publiek spannend en attractief te houden.
In onze klasse dus floating finish, dus direct vol erop en gaan.
Willem Veldhuizen mocht met Double D het spits afbijten, mooi om deze trekker nu in onze competitie erbij te hebben en om te zien of deze terecht in onze klasse hoort. De motoren liepen nog niet geheel vlekkeloos, maar wel werd er een mooi run neergezet welke eindigde op 90.92 mtr.
Lambada stond als volgende gepland, maar doordat 1 van de motoren niet wilde starten, schoven zij 6 plaatsen op en hadden zo de tijd om een motor te wisselen.
Black Cat ging van start, kwam van voren los en trok erg naar links. De trekker kwam hard neer, ging over de krijtlijn en het linkervoorwiel brak af. Schade en dat terwijl ze zo mooi op weg waren. Het bleek een tricky baan, waarbij veel trekkers in een spoor terecht kwamen.
Seaside Affair, stond aan de start, uitgerust met 1 compleet nieuwe motor waarbij ze een andere weg in zijn geslagen dan waar ze bekend om staan. Ditmaal een nieuwe motor en niet van het merk Ford. Ze hadden een run, waarbij de voorwieltjes net iets los kwamen van de baan, en reden tot een afstand van 92.25.
Dan was het onze beurt, we stonden iets rechts van het midden, Theo ging vlot op het gas, even voelen naar grip en toen die er was ging het gas er op. De trekker ging er mooi in hangen en ontwikkelde een goede snelheid, vanaf 35 meter moest er hard geremd worden om niet te ver naar rechts te gaan. Hierdoor kregen we een groeiend wiel aan de rechterzijde en trok de trekker nog verder naar rechts, rond de 85 meter raakten we de lijn en ging Theo van het gas. Erg jammer, de snelheid zat er goed in en de balans was super. We hadden een eind kunnen komen, maar dit was balen. Soms neem je risico's en gaat het net goed, soms gaat het net mis en sta je er naast.
Hierna kwam Jaap met de Eager Beaver, de motoren klonken niet allemaal synchroon, en hij zette een afstand neer van 79.51 mtr.
Zowel Double Screamin als Whispering hadden een mooie run, respectievelijk 103.32 en 102.16 mtr. Opvallend was dat Double Screamin dit keer in witte uitvoering aan de start kwam. Het team had tot op het laatste moment aan de trekker gewerkt en de spatborden waren nog stickervrij.
Lambada kwam aan de start, er werd goed gas gegeven, maar er werd weinig grip gevonden, tijden het uitspinnen op 94.79 mtr, klonk er een knal en was er een vuurbal te zien. De bovenste motor, verloor ondertussen veel olie, later bleek dat er een drijfstang door het blok had geslagen. Een dure schade voor het team en dit wens je niemand toe, tijdens de mini unlimited klasse, hadden ze nog een grote schade te verwerken, de motor had een backfire en hierdoor scheurde het blowerhuis over de lengte kapot.
Als laatste stond Rising Star aan de start, de trekker ging mooi rechtuit, maar ook hier miste men grip, de snelheid kwam er niet echt in en de trekker stond stil op 92.81 mtr.
Samen met Black Cat eindigden we op een gedeelde 8e plaats. En hebben we de nodige achterstand opgelopen ten opzichte van de concurrentie. We zullen onze uiterste best doen dit op de komende wedstrijden hopelijk te gaan inhalen.
Komende week de trekker controleren, voor de zekerheid ook de achteras en dan hebben we ook nog een reparatie te verrichten. Door het groeiende wiel, heeft de band het spatbord geraakt. Hierdoor is een aluminium tussenstijltje door het lexaan van onze spatborden geslagen.

Dus komende weken genoeg te doen, voor we in Made weer aan de start staan. Uiteindelijk met gemengde gevoelens uit stroe vertrokken, zeker nadat we nog als laatste klasse de Unlimiteds gekeken hadden, hier was weinig sprake van show of spanning. De tractoren kwamen helaas op deze baan niet uit de verf. Ontevreden natuurlijk omdat we als laatste geeindigd warten, wel tevreden over hoe goed de banden werken.
Het filmpje van onze run volgt zo spoedig mogelijk.

Laat wat van je horen Reactie toevoegen

Comments

  • Toegelaten HTML-tags: <a> <em> <strong> <ul> <ol> <li> <dl> <dt> <dd> <p> <br> <i> <u>
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.

Plain text

  • Geen HTML toegestaan.
  • E-mail- en internetadressen worden automatisch aanklikbaar.
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.